Przejdź do zawartości

Sean Connery

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sean Connery
Ilustracja
Sean Connery (1983)
Imię i nazwisko

Thomas Sean Connery

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1930
Edynburg

Data i miejsce śmierci

31 października 2020
Nassau

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Diane Cilento
(1962–1973; rozwód)
Micheline Roquebrune (1975–2020; jego śmierć)

Lata aktywności

1954–2007, 2012

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Komandor Orderu Manuela Amadora Guerrero (Panama)
Faksymile
Podpis aktora
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Sean Connery (właśc. Thomas Sean Connery; ur. 25 sierpnia 1930 w Edynburgu, zm. 31 października 2020 w Nassau) – szkocki aktor filmowy, teatralny i telewizyjny oraz producent.

Wystąpił w kilkudziesięciu filmach, m.in. siedmiokrotnie wcielił się w rolę Jamesa Bonda (6 części serii i 1 nieoficjalnej produkcji): Doktor No (1962), Pozdrowienia z Rosji (1963), Goldfinger (1964), Operacja Piorun (1965), Żyje się tylko dwa razy (1967), Diamenty są wieczne (1971) i Nigdy nie mów nigdy (1983)[1][2][3]. Przez wielu uważany za najlepszego odtwórcę Jamesa Bonda w historii[4][5].

Laureat nagrody Oscara dla najlepszego drugoplanowego za film Nietykalni w 1987. Trzykrotny zdobywca Złotego Globu w 1972 (Nagroda Henrietty), 1987 (Najlepszy aktor drugoplanowy za film Nietykalni) i 1995 (Nagroda im. Cecila B. DeMille’a). Dwukrotnie zdobył Nagrodę BAFTA – w 1987 dla najlepszego aktora za film Imię róży oraz w 1998, kiedy otrzymał BAFTA Fellowship[6]. W 1991 został odznaczony francuską Legią Honorową[7], a w 2000 został uhonorowany tytułem szlacheckim – Knight Bachelor[8].

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Thomas Sean Connery urodził się 25 sierpnia 1930 w szpitalu Royal Maternity Hospital w Edynburgu, a imię otrzymał po pradziadku od strony ojca[9]. Był synem Szkotki Euphemi Maclean oraz Irlandczyka Josepha, sprzątaczki oraz kierowcy ciężarówek i pracownika fabryki przeróbki kauczuku[10]. Matka była protestanką, a ojciec był katolikiem, pochodzącym z Wexford, który przybył do Szkocji w poszukiwaniu pracy[11]. Jego młodszy brat Neil (1938–2021) również był aktorem[12]. Rodzina mieszkała w mieszkaniu bez łazienki w dzielnicy Fountainbridge[8]. W wieku 9 lat rozpoczął swoją pierwszą pracę – rozwoził mleko. Gdy miał 13 lat, zakończył edukację. Później pracował m.in. jako pomocnik rzeźnika i model[8]. W dzieciństwie zaczął używać swojego drugiego imienia – Sean, które brzmiało podobnie do Séamusa – imienia jego irlandzkiego kolegi z tamtego okresu[11].

W 1946 w wieku 16 lat wstąpił do Royal Navy, w której służył m.in. na HMS Formidable[13]. W królewskiej marynarce wojennej nie umiał się odnaleźć i w 1949 odszedł przy pierwszej okazji z powodu odkrytych wrzodów żołądka, które dotykały również innych mężczyzn w jego rodzinie[14]. Po odejściu z armii pracował m.in. przy produkcji trumien, był ratownikiem na basenie, ochroniarzem i pomocnikiem mechanika w drukarni[8]. Mając 18 lat, zajął się kulturystyką – trenował w Dunedin Weightlifting Club, a jednym z ważniejszych jego sukcesów w tej dziedzinie było zajęcie trzeciego miejsca w konkursie Mister Universe w 1953[15][16]. Następnie dostał się do chórku marynarzy.

Grał także w piłkę nożną na pozycji skrzydłowego w lokalnym klubie Bonnyrigg Rose, był także na testach w klubie East Fife[17]. W 1953 odrzucił propozycję kontraktu wynoszącego 25 funtów tygodniowo ze strony Manchesteru United zaproponowaną mu przez ówczesnego trenera drużyny, Matta Busby’ego, który obserwował mecze jego drużyny, wybierając aktorstwo, co określił później jako „jedno z najbardziej inteligentnych posunięć”[18][19].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]
Sean Connery i Lana Turner na planie filmu Inne miejsce (1957)

W połowie lat 50. zajął się aktorstwem. Mimo braku talentu tanecznego, zagrał m.in. małą rolę w musicalu South Pacific w 1954[20]. Podczas produkcji musicalu spotkał Michaela Caine’a, z którym później blisko się przyjaźnił[21]. Podczas pobytu w Manchesterze, pod wpływem aktora Roberta Hendersona zainteresował się sztuką, a Henderson pożyczył mu m.in. dzieła takich klasyków Proust, Tołstoj czy Joyce[22]. W wywiadzie z 1992 stwierdził: „Spędziłem moją trasę koncertową South Pacific w każdej bibliotece w Brytanii, Irlandii, Szkocji i Walii”[23]. W 1954 rozpoczął swoją karierą filmową, występując w filmie musicalowym pt. Lilacs in the Spring[24]. Później zaczął występować w wielu serialach, grając epizodyczne role m.in. w Dixon of Dock Green, a także The Jack Benny Program[25].

W maju 1958 odbyła się premiera filmu z jego udziałem pt. Inne miejsce, w którym wystąpił obok Lany Turner. Podczas kręcenia filmu Connery najpierw wykręcił rękę, a później pobił partnera Turner, gangstera Johnny’ego Stompanato, który podejrzewał swoją kochankę o romans z aktorem i z tego powodu wszczął awanturę na planie filmowym[26][27]. W 1959 zagrał jedną z głównych ról w filmie produkcji Walt Disney Pictures pt. Darby O'Gill i krasnoludki w reżyserii Roberta Stevensona[28], a jego udany występ jako Michael McBridge sprawił, że później stał się jednym z kandydatów do obsadzenia roli Jamesa Bonda[29]. W 1961 wystąpił w roli Wrońskiego w filmie Anna Karenina, obok Claire Bloom, która wcieliła się w tytułową bohaterkę[30].

James Bond

[edytuj | edytuj kod]
Connery jako James Bond w filmie Goldfinger (1964)

W tym samym roku brał udział w castingu do roli Jamesa Bonda. Początkowo zarówno producenci Harry Saltzman i Albert R. Broccoli, jak i twórca powieści o Bondzie – Ian Fleming – rozważali inne kandydatury, biorąc pod uwagę Richarda Todda, Cary’ego Granta czy Rogera Moore’a, lecz były one odrzucane[31]. Również Connery nie zrobił dobrego wrażenia na Flemingu, ale postanowiono zaprosić go na spotkanie. Na nim również nie wypadł dobrze, jednak żona producenta – Dana Broccoli – przekonała męża, by dać Connery’emu szansę i dzięki temu dostał rolę Bonda[31]. Wielki udział w przygotowywaniu Connery’ego do roli Jamesa Bonda miał reżyser Terence Young. Lois Maxwell, która w filmie zagrała Pannę Moneypenny, wspominała, że „Terence wziął Seana pod swoje skrzydła. Nauczył go wszystkiego – od tego, jak się ubierać, gdzie kupować koszule, aż po maniery przy stole”[32][33].

Connery podczas kręcenia filmu Diamenty są wieczne (1971)

W 1962 roku wyprodukowano pierwszy film z serii – Doktor No, który okazał się wielkim przebojem kinowym, zarabiając 60 milionów USD, przy budżecie wynoszącym 900 tys. dolarów[34]. W 1999 roku film został umieszczony na 41. miejscu w rankingu 100 Najlepszych Filmów Brytyjskich opracowanym przez Brytyjski Instytut Filmowy. Kolejny film z serii pt. Pozdrowienia z Rosji stał się blockbusterem w kinach, przynosząc 79 mln dolarów przychodu na świecie[35], a także zdobył Nagrodę BAFTA za najlepsze zdjęcia[36]. Rok później Connery zagrał w trzeciej produkcji o Bondzie pt. Goldfinger, który zarobił 125 milionów dolarów[37] – już po dwóch tygodniach przychody pokryły koszty produkcji[38]. Goldfinger został także pierwszym filmem z serii, który dostał Oscara, zdobywając nagrodę za najlepszy dźwięk[39]. W grudniu 1965 roku miała miejsce premiera kolejnego filmu o Jamesie Bondzie – Operacja Piorun, która zarobiła najwięcej ze wszystkich siedmiu produkcji z udziałem szkockiego aktora – 141 200 000 dolarów (równowartość 1 mld 376 mln dolarów w 2023)[40][41]. Na 38. ceremonii rozdania Nagród Akademii Filmowej film zdobył Oscara za najlepsze efekty specjalne[42]. Podczas kręcenia sceny z rekinami w basenie Emilio Largo doszło do bardzo niebezpiecznej sytuacji. Scenograf Ken Adam dla oddzielenia rekinów i aktora zbudował specjalną pleksiglasową przegrodę, jednak rekin zdołał się przedrzeć przez szparę i Connery ledwie uszedł z życiem[43]. W 1967 roku po raz piąty wcielił się w postać agenta 007 w filmie Żyje się tylko dwa razy, który zarobił 112 mln dolarów[44]. Po nakręceniu obrazu ogłoszono, że Connery rezygnuje z roli agenta 007. Aktor nie chciał być utożsamiany tylko z jednym bohaterem[45].

Przez kolejne 4 lata odpoczywał, między innymi grając w golfa, a także okazjonalnie pojawiając się w filmach. W 1971 roku, zachęcony czekiem na ponad milion dolarów, zagrał w kolejnym filmie z serii o Bondzie – Diamenty są wieczne, który odniósł wielki sukces komercyjny, przynosząc dochód wynoszący 116 mln dolarów[46]. Zysk z filmu Connery przeznaczył na założony przez siebie Scottish International Educational Trust, który pomaga biednym, utalentowanym szkockim dzieciom[47]. W 1973 roku odrzucił propozycję zagrania Bonda w filmie Żyj i pozwól umrzeć[48]. 10 lat później jeszcze raz wystąpił w roli Bonda w filmie Nigdy nie mów nigdy, który nie jest zaliczany do kanonicznego cyklu (producentem był Warner Bros.)[49]. Aby dobrze przygotować się do tej roli, 53-letni aktor trenował pod okiem Stevena Seagala. Podczas treningów Seagal złamał mu nadgarstek, o czym Connery dowiedział się dopiero 10 lat później[50].

Connery i Roger Moore są rekordzistami pod względem liczby występów w roli Bonda, każdy z nich zagrał agenta 007 siedmiokrotnie[2][51]. W 2003 roku Amerykański Instytut Filmowy umieścił postać Jamesa Bonda graną przez Connery’ego na trzecim miejscu listy najlepszych bohaterów w historii kina[52].

Lata 1964–1986

[edytuj | edytuj kod]
Connery w filmie Marnie (1964)

Podczas kręcenia filmów o Bondzie, Connery zaangażował się także w inne produkcje, występując w 1964 w dreszczowcu Marnie, wyreżyserowanym przez Alfreda Hitchcocka w roli Marka Rutlanda[53]. Było to możliwe dzięki pomocy EON Productions, które, pomimo kontraktu z Connerym, zezwoliło mu na występ[54]. Rok później zagrał w dramacie wojennym pt. Wzgórze, który został nominowany w sześciu kategoriach do nagrody BAFTA, z którą jedną wygrał – najlepsze zdjęcia[55]. W 1968 wystąpił w westernie Shalako, grając razem z Brigitte Bardot oraz Stephenem Boydem[56]. W listopadzie 1974 miała miejsce premiera filmu z jego udziałem Morderstwo w Orient Expressie[57]. Obraz osiągnął sukces, będąc nominowany w sześciu kategoriach do Oscara, z którą jedną zdobył (dla najlepszej aktorki drugoplanowej – Ingrid Bergman)[58]. Dostał też 10 nominacji do nagrody BAFTA, zdobywając trzy z nich: John Gielgud dla najlepszego aktora drugoplanowego, Ingrid Bergman za najlepszą rolę drugoplanową i Richard Rodney Bennett za najlepszą muzykę[59]. Rok później, razem z Michaelem Caine’em, zagrał w filmie przygodowym pt. Człowiek, który chciał być królem[60]. Potem wcielił się w rolę Robina Hooda w filmie Powrót Robin Hooda, grając u boku Audrey Hepburn, grającej Lady Marion[61]. W 1977 wystąpił w filmie O jeden most za daleko w reżyserii Richarda Attenborough, w którym zagrał brytyjskiego generała Roberta Urquharta[62].

W 1981 zagrał w produkcji Terry’ego Gilliama pt. Bandyci czasu[63]. Rok później został lektorem filmu o Mistrzostwach Świata 1982 w Hiszpanii pt. G’olé![64]. W 1986 otrzymał angaż w kultowym filmie Nieśmiertelny[65].

Lata 1987–2005

[edytuj | edytuj kod]
Connery na 60. ceremonii wręczenia Oscarów (1988)

W 1987 odbyła się premiera filmu z jego udziałem pt. Nietykalni – za rolę agenta Jima Malone’a otrzymał Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego[66], zdobył także Złotego Globa[67]. W tej samej kategorii był także nominowany do nagrody BAFTA[68]. W tym samym roku zgarnął tę nagrodę w kategorii najlepszego aktora pierwszoplanowego za występ w filmie Imię róży[69]. W 1989 za rolę Henry’ego Jonesa Sr. w Indiana Jones i ostatnia krucjata został uwzględniony w liście nominowanych do nagród BAFTA i Złotego Globu w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego[70][71]. W 1990 wystąpił w roli głównej, grając dowódcę Marko Ramiusa, w filmie sensacyjnym Polowanie na Czerwony Październik[72], który był nominowany do Oscara w trzech kategoriach i zgarnął statuetkę za najlepszy dźwięk[73]. Sam Connery był nominowany do nagrody BAFTA dla najlepszego aktora[74].

W 1996 wystąpił w filmie Twierdza, w którym zagrał obok Nicolasa Cage’a i Eda Harrisa. Film zarobił ponad 335 milionów dolarów[75] i był nominowany do Oscara za Najlepszy Dźwięk[76], a Connery, wraz z Cage’em zdobył nagrodę podczas 6. gali MTV Movie Awards dla Najlepszego Duetu[77]. Trzy lata później pojawił się w obrazie Osaczeni, który również osiągnął komercyjny sukces, inkasując 212 mln USD[78]. W 2000 wcielił się w rolę Williama Forrestera w filmie Szukając siebie, za co został nominowany do nagrody Satelity dla najlepszego aktora, którą ostatecznie zdobył Geoffrey Rush[79].

W styczniu 1996 otrzymał Nagrodę im. Cecila B. DeMille’a za „wybitny wkład w rozwój kultury i rozrywki” przyznawaną przez Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej[80]. W kwietniu 1999 został laureatem nagrody BAFTA Fellowship[81]. W tym samym roku został nagrodzony Kennedy Center Honors[82][83].

W 1989 roku został okrzyknięty przez magazyn „People” najseksowniejszym mężczyzną świata[84]. Do tej pory pozostaje najstarszym laureatem tego tytułu. W 1999 roku, natomiast został wyróżniony tytułem „najseksowniejszego mężczyzny minionego stulecia”[85]. Odrzucił propozycję roli Gandalfa w serii Władca Pierścieni[86]. Nie skorzystał także z oferty zagrania Albusa Dumbledore’a w serii filmów o Harrym Potterze[87][88]. W 2003 zagrał w swoim ostatnim filmie, występując w Lidze niezwykłych dżentelmenów jako Allan Quatermain[88]. Dwa lata później podłożył głos postaci Jamesa Bonda w grze komputerowej From Russia with Love, wyprodukowanej przez Electronic Arts[89][90]. W 2005 zajął 3. miejsce w sondażu na najlepszego brytyjskiego aktora w historii przeprowadzonego na zlecenie teatru The Old Vic[91].

Emerytura

[edytuj | edytuj kod]
Connery na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Edynburgu (2008)

8 czerwca 2006, odbierając nagrodę za całokształt twórczości przyznawaną przez Amerykański Instytut Filmowy, Connery ogłosił swoją filmową emeryturę[92]. Po ukończeniu 80 lat Connery przyznał, że nie zamierza już wystąpić w żadnym filmie[93].

Pomimo zapowiedzi reżysera Stevena Spielberga[94][95], w czerwcu 2007 poinformował, że nie zagra w 4. filmie z serii o Indianie Jonesie – Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki, stwierdzając, że „stan spoczynku jest o wiele bardziej zabawny”[96][97]. Był brany pod uwagę jako Kincaide w filmie Skyfall (rolę zagrał Albert Finney), co potwierdził reżyser Sam Mendes[98]. Ponadto był wymieniany wśród kandydatów do gry w Niezniszczalnych 3[99].

W 2012 powrócił z aktorskiej emerytury, użyczając głosu w animowanym filmie pt. Sir Billi, którego został także producentem[100][101]. W tym samym roku został narratorem filmu dokumentalnego Ever to Excel, opowiadającego o najstarszym szkockim uniwersytecie University of St Andrews[102].

Odznaczenia i uhonorowanie

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 został odznaczony francuskim Orderem Sztuki i Literatury. W 1991 został uhonorowany najwyższym francuskim odznaczeniem – Legią Honorową[103]. 5 lipca 2000 na uroczystości w Pałacu Holyrood w Edynburgu królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki – Knight Bachelor – za zasługi dla branży filmowej[8][104]. Przed tym, w latach 1997 i 1998 był kandydatem do pasowania, jednak jego kandydaturę, z powodów politycznych, miał zawetować minister ds. Szkocji w rządzie Tony’ego Blaira, Donald Dewar[8][105]. 11 marca 2003 został Wielkim Oficerem Orderu Manuela Amadora Guerrero[106].

W 1988 został doktorem honoris causa University of St Andrews[107]. 19 czerwca 2009 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa przez uniwersytet Edinburgh Napier University[108][109]. 27 stycznia 2011 przed siedzibą towarzystwa The Scottish Club w Tallinie odsłonięto wykonane z brązu popiersie Connery’ego[110]. W 1991 został honorowym obywatelem miasta Edynburga[111].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Diane Cilento (na zdj. w 1954), pierwsza żona Connery’ego

W 1962 po nakręceniu filmu Doktor No ożenił się z Diane Cilento[112]. Ślub wzięli na Gibraltarze. Od 1971 żyli w separacji, a dwa lata później Connery rozwiódł się z Cilento[112]. Para miała syna Jasona (ur. 1963), który również został aktorem[113]. 6 maja 1975 ożenił się z Micheline Roquebrune, z którą był aż do śmierci[114].

W młodości kibicował Celticowi, a później został kibicem największego rywala Celticu – drużyny Rangers[115]. Amatorsko grywał także w golfa. Na początku lat 70. został członkiem klubu Royal and Ancient Golf Club of St Andrews[116].

Poglądy polityczne

[edytuj | edytuj kod]

Connery był zwolennikiem odłączenia się Szkocji od Wielkiej Brytanii i tym samym uznania jej niepodległości[117]. Został członkiem Szkockiej Partii Narodowej, która działa na rzecz niepodległości Szkocji[118]. W wywiadzie z 2008 stwierdził: „Zawsze miałem nadzieję, że nadejdzie ten dzień. Teraz jestem pewien bardziej niż kiedykolwiek, że Szkocja jest bardzo blisko zdobycia niepodległości”[119][120]. W 2014, podczas referendum niepodległościowym w Szkocji, opowiadał się za głosowaniem za niepodległością Szkocji twierdząc, że: „to okazja zbyt dobra, aby ją przegapić”[121]. Ostatecznie jednak Szkoci opowiedzieli się za pozostaniem w Wielkiej Brytanii[122][123][124].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 31 października 2020 roku we śnie w swoim domu w Nassau, stolicy Bahamów, w wieku 90 lat z powodu niewydolności serca[125][126]. Aktor od dłuższego czasu walczył też z zapaleniem płuc[127], a także cierpiał na demencję i chorobę Alzheimera[88][128]. Po śmierci osoby ze świata kultury, a także wielu innych ludzi oddało mu hołd m.in.: Sam Neill, Nicolas Cage, Robert De Niro, Michael Bay, Donald Trump, Nicola Sturgeon, Tippi Hedren, Alec Baldwin, Hugh Jackman, George Lucas, Shirley Bassey, Kevin Costner, Catherine Zeta-Jones, Barbra Streisand, John Cleese, Jane Seymour i Harrison Ford, a także inni odtwórcy roli Jamesa Bonda: George Lazenby, Timothy Dalton, Pierce Brosnan i Daniel Craig[129][130][131][132][133].

Ciało Connery’ego zostało skremowane na Bahamach, a prochy – zgodnie z jego ostatnim życzeniem – miały być rozsypane w rodzinnej Szkocji (według planów rodziny po pandemii COVID-19)[134], co spełniło się dwa lata później, w 2022[135].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Film Rola
1954 Lilacs in the Spring Statysta
1957 O życie dziecka Spawacz
1957 No Road Back Spike
1957 Hell Drivers Johnny Kates
1957 Tygrysy wojny Mike
1958 Inne miejsce Mark Trevor
1959 Wielka przygoda Tarzana O’Bannion
1959 Darby O'Gill i krasnoludki Michael McBride
1961 The Frightened City Paddy Damion
1961 On the Fiddle Pedlar Pascoe
1962 Najdłuższy dzień Szeregowiec Flanagan
1962 Doktor No James Bond
1963 Pozdrowienia z Rosji James Bond
1964 Goldfinger James Bond
1964 Intrygantka Anthony Richmond
1964 Marnie Mark Rutland
1965 Wzgórze Joe Roberts
1965 Operacja Piorun James Bond
1966 Nowy Świat on sam
1966 Przyjemne szaleństwo Samson Shillitoe
1967 Żyje się tylko dwa razy James Bond
1968 Shalako Shalako
1969 Czerwony Namiot Roald Amundsen
1970 The Moly Maguires Jack Kehoe
1971 Taśmy prawdy Duke Anderson
1971 Diamenty są wieczne James Bond
1972 España campo de golf on sam
1973 Agresja Sierżant Johnson
1974 Zardoz Zed
1974 Morderstwo w Orient Expressie Pułkownik Arbuthnott
1975 Wiatr i lew Mulay el-Raisuli
1975 Godziny grozy Nils Tahlvik
1975 Człowiek, który chciał być królem Daniel Dravot
1976 Arabski spisek Khalil Abdul-Muhsen
1976 Powrót Robin Hooda Robin Hood
1977 O jeden most za daleko Robert Urquhart
1978 Wielki napad na pociąg Edward Pierce
1979 Meteor Paul Bradley
1979 Kuba Robert Dapes
1981 Odległy ląd William T. O’Niel
1981 Bandyci czasu Agamemnon/Strażak
1982 Gdy zło jest dobrem Patrick Hale
1982 Na skraju przepaści Douglas Meredith
1983 Nigdy nie mów nigdy James Bond
1984 Miecz bohaterów Zielony Rycerz
1986 Nieśmiertelny Juan Sánchez-Villalobos Ramírez
1986 Imię róży Wilhelm z Baskerville
1987 Nietykalni Jim Malone
1988 Presidio Alan Caldwell
1988 Moje wspomnienia on sam
1989 Rodzinny interes Jessie McMullen
1989 Indiana Jones i ostatnia krucjata Henry Jones Sr.
1990 Polowanie na Czerwony Październik Marko Ramius
1990 Wydział Rosja Bartholomew Blair
1991 Robin Hood: Książę złodziei Ryszard Lwie Serce
1991 Nieśmiertelny 2 Juan Sánchez-Villalobos Ramírez
1992 Uzdrowiciel z tropików Robert Campbell
1993 Wschodzące słońce John Connor
1994 Dobry człowiek w Afryce Alex Murray
1995 W słusznej sprawie Paul Armstrong
1995 Rycerz króla Artura Król Artur
1996 Twierdza John Patrick Mason
1996 Ostatni smok Draco (głos)
1998 Rewolwer i melonik Sir August De Wynter
1998 Gra w serca Paul
1999 Osaczeni Robert MacDougal
2000 Szukając siebie William Forrester
2003 Liga niezwykłych dżentelmenów Allan Quatermain
2012 Sir Billi Sir Billi (głos)

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
1956 Dixon of Dock Green Joe Brasted serial, odcinek: Ladies of the Manor
1956 The Condemned Wykonawca film
1956 Sailor of Fortune Achmed serial, odcinek: The Crescent and the Star
1956 The Jack Benny Program Portier serial, odcinek: Jack and Mary in Rome
1957 Sunday Night Theatre Harlan McClintok serial, odcinek: Blood Money
1957 Television Playhouse Mat Burke serial, odcinek: Anna Christie
1958 Women in Love Johnnie film
1958 Armchair Theatre Wykonawca serial, odcinek: The Boy with Meat Axe
1959 The Magical World of Disney Michael MacBridge serial, odcinek: I Captured the King of the Leprechauns
1959–1960 Play of the Week różne role serial, 4 odcinki
1960 Sunday Night Theatre Julien serial, dcinek: Colombe
1960 An Age of Kings Harry Hotspur serial, 5 odcinków
1960 Without the Grail Innes Corrie film
1961 Adventure Story Aleksander Macedoński film
1961 Anna Karenina Aleksiej Wroński film
1961 Makbet Makbet film
1967 The Bowler and the Bunnet on sam program dokumentalny, także reżyser
1969 Male of the Species MacNeil film
1969 Sunday Night Theatre MacNeil film
2003 Freedom: A History of US John Muir serial, odcinek: Yearning to Breathe Free
2009 Modern Greeks: C.P. Cavafy Narrator program dokumentalny

Teatr

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Miejsce
1998 Art Producent Royale Theatre, Broadway

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Źródła
2005 From Russia with Love James Bond [89][90]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody filmowe

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Rok Film Kategoria Rezultat Źródła
Nagroda Akademii Filmowej 1987 Nietykalni Najlepszy aktor drugoplanowy Wygrana [136]
Nagroda BAFTA 1987 Imię róży Najlepszy aktor Wygrana [137]
Nietykalni Najlepszy aktor drugoplanowy Nominacja [138]
1989 Indiana Jones i ostatnia krucjata Najlepszy aktor drugoplanowy Nominacja [139]
1990 Polowanie na Czerwony Październik Najlepszy aktor Nominacja [140]
1998 BAFTA Fellowship Wygrana [141]
Złoty Glob[71] 1965 Nagroda Henrietty Nominacja [142]
1968 Nagroda Henrietty Nominacja [143]
1972 Nagroda Henrietty Wygrana [144]
1987 Nietykalni Najlepszy aktor drugoplanowy Wygrana [145]
1989 Indiana Jones i ostatnia krucjata Najlepszy aktor drugoplanowy Nominacja [146]
1995 Nagroda im. Cecila B. DeMille’a Wygrana [147]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Taylor Vollman, How Many James Bond Movies Was Sean Connery In? [online], Heavy.com, 31 października 2020 [dostęp 2022-08-12] (ang.).
  2. ↑ a b Marta Waszkiewicz, James Bond – aktorzy. Kto grał Bonda w poszczególnych filmach z serii? [online], zwierciadlo.pl, 28 września 2021 [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  3. ↑ Karol Skomorowski, Sean Connery obchodzi 90. urodziny. Siedmiokrotnie zagrał Jamesa Bonda [online], film.wp.pl, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  4. ↑ Sean Connery najlepszym Jamesem Bondem w historii [online], Onet Kobieta, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  5. ↑ Sean Connery – człowiek, który był Bondem i stworzył Bonda. Co aktor myślał o Agencie 007? [online], rmfclassic.pl [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  6. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2023-12-23].
  7. ↑ Awards [online], SeanConnery.com [dostęp 2024-01-13] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f BBC News | SCOTLAND | Sir Sean’s pride at knighthood [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2023-12-23].
  9. ↑ Kat Whittingham, Historic Celebrities: Sean Connery [online], Historic Newspapers, 30 lipca 2020 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  10. ↑ Sean Connery – Biography [online], IMDb [dostęp 2023-12-23] (ang.).
  11. ↑ a b The name’s Bond, Seamus Bond [online], Independent.ie, 31 października 2008 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  12. ↑ Crystal Jones, Sean Connery’s younger actor brother Neil has died at 82 [online], Mail Online, 12 maja 2021 [dostęp 2023-12-23].
  13. ↑ James Wharton, Sir Sean Connery, Manchester United And The Royal Navy [online], Forces Network, 8 kwietnia 2021 [dostęp 2023-12-15] (ang.).
  14. ↑ Dario Leone, James Bond is a naval officer. Now Daniel Craig is too. But the only 007 actor to actually have served in the Royal Navy was Able Seaman Sean Connery. [online], The Aviation Geek Club, 24 września 2021 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  15. ↑ Sean Connery Competed in 1953 Mr. Universe Contest Before Deciding to Pursue Acting [online], Peoplemag [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  16. ↑ Greg Merritt, Sean Connery in the Mr. Universe: The Full Story of 007's Bodybuilding [online], The Barbell, 6 sierpnia 2023 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  17. ↑ Scottish Junior Football History Sean Connery [online], Scottish Junior FA [dostęp 2024-01-13] (ang.).
  18. ↑ Before 007: A time when “Sean Connery” almost played for Manchester United | Main Stand [online], Mainstand [dostęp 2023-12-08] (ang.).
  19. ↑ Telewizja Polska S.A, Zmarł Connery. Pierwszy Bond mógł grać dla Manchesteru United [online], sport.tvp.pl, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  20. ↑ Fresh-faced Sir Sean Connery on stage in Derby in 1954, „Derbyshire Live”, 1 listopada 2020, ISSN 0307-1235 [dostęp 2023-12-21] (ang.).
  21. ↑ Sir Michael Caine recalls wild nights out with Sean Connery [online], MI6-HQ.COM [dostęp 2023-12-21] (ang.).
  22. ↑ Sean Connery – Biography [online], Biography.com [dostęp 2021-10-22] (ang.).
  23. ↑ Aljean Harmetz, Sean Connery, Who Embodied James Bond and More, Dies at 90 [online], The New York Times, 31 października 2020 [dostęp 2021-10-22] (ang.).
  24. ↑ Sean Connery [online], Filmweb [dostęp 2023-12-21] (pol.).
  25. ↑ Arts & Entertainment Desk, Sean Connery: A trailblazer, a true legend and a gentleman [online], The Daily Star, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  26. ↑ Jan M. Długosz, Historia, jakiej nie znacie: Miękiszon z ferajny [online], polityka.pl, 2021 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  27. ↑ Tony Sokol, The Time Sean Connery Punched a Real Mobster in the Face [online], Den of Geek, 2 listopada 2020 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  28. ↑ Darby O’Gill i krasnoludki | Film | 1959. 2019-09-07. [dostęp 2023-12-30].
  29. ↑ Irish, How ‘Darby O’Gill and the Little People’ helped Sean Connery become James Bond [online], The Irish Post [dostęp 2023-12-30].
  30. ↑ Anna Karenina | Film | 1961. 2016-01-08. [dostęp 2023-12-23].
  31. ↑ a b The Gentleman’s Journal, The true story of how Sean Connery became James Bond | Gentleman’s Journal [online], The Gentleman’s Journal [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  32. ↑ AGENT 007: Czy wiecie, że Sean Connery potrzebował drinka, żeby zagrać kultową scenę Jamesa Bonda? [online], well.pl, 13 maja 2022 [dostęp 2023-12-24] (pol.).
  33. ↑ Terrence Young – człowiek, który ukształtował ekranowego Jamesa Bonda. [online], jamesbond.com.pl, 9 grudnia 2020 [dostęp 2023-12-24] (pol.).
  34. ↑ Dr. No (1963) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2023-12-10].
  35. ↑ From Russia With Love (1964) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2024-01-04].
  36. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-04].
  37. ↑ Goldfinger (1964) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2024-01-04].
  38. ↑ The Goldfinger Phenomenon. John Cork MGM/UA Home Entertainment, TWINE Entertainment. [dostęp 2024-01-04].
  39. ↑ 1965 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  40. ↑ Thunderball (1965) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2024-01-04].
  41. ↑ Inflation Calculator [online], calculator.net [dostęp 2024-01-04].
  42. ↑ 1966 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  43. ↑ Stefan Kyriazis, ‘Terrified’ Sean Connery refused James Bond Thunderball scene ‘No way’ [online], Express.co.uk, 31 lipca 2022 [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  44. ↑ You Only Live Twice (1967) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2024-01-04].
  45. ↑ Eidhne Gallagher, Why Sean Connery Quit James Bond After 5 Movies (Then Quit Again) [online], ScreenRant, 9 października 2023 [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  46. ↑ Diamonds Are Forever (1971) – Financial Information [online], The Numbers [dostęp 2023-12-10].
  47. ↑ The Trust – Scottish International Educational Trust [online], 23 stycznia 2018 [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  48. ↑ Padraig Cotter, The Blunt Reason Sean Connery Turned Down Live And Let Die [online], ScreenRant, 14 października 2022 [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  49. ↑ Kayleigh Donaldson, Why Sean Connery’s Never Say Never Again Isn’t A REAL James Bond Movie [online], ScreenRant, 27 lutego 2020 [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  50. ↑ Nick Vrchoticky, Steven Seagal Broke Sean Connery’s Wrist. Here’s What Happened [online], Looper, 1 listopada 2020 [dostęp 2024-01-07] (ang.).
  51. ↑ Robert Vaux, Which James Bond Actor Starred in the Most 007 Movies? [online], CBR, 8 stycznia 2022 [dostęp 2023-12-31] (ang.).
  52. ↑ AFI’s 100 YEARS…100 HEROES & VILLAINS [online], American Film Institute [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  53. ↑ Rashid Irani, In the Alfred Hitchcock thriller ‘Marnie’, a glimpse of Sean Connery beyond James Bond [online], Scroll.in, 3 listopada 2020 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  54. ↑ Connery Between Bonds (1964) – James Bond Radio | The Podcast For 007 Fans [online], 1 grudnia 2014 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  55. ↑ Film in 1966 | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-06].
  56. ↑ Shalako | Film | 1968. 2021-04-29. [dostęp 2024-01-06].
  57. ↑ Daty premier – Morderstwo w Orient Expressie (1974) [online], Filmweb [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  58. ↑ 1975 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  59. ↑ Film in 1975 | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-06].
  60. ↑ Cult Movie: John Huston’s The Man Who Would Be King [online], The Irish News, 30 kwietnia 2021 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  61. ↑ George Simpson, Robin and Marian: Sean Connery enticed Audrey Hepburn back into acting [online], Express.co.uk, 20 stycznia 2022 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  62. ↑ O jeden most za daleko | Film | 1977. 2022-07-09. [dostęp 2024-01-06].
  63. ↑ Bandyci czasu | Film | 1981. 2018-07-28. [dostęp 2024-01-07].
  64. ↑ G’ole | Film | 1982. 2019-05-02. [dostęp 2024-01-07].
  65. ↑ Walter Goodman, SCREEN: 'HIGHLANDER,' WITH SEAN CONNERY, „The New York Times”, 8 marca 1986, ISSN 0362-4331 [dostęp 2024-01-07] (ang.).
  66. ↑ Ryan Parker, Sean Connery’s ‘Untouchables’ Oscar Acceptance Speech Was Short – And Hilarious [online], The Hollywood Reporter, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-15] (ang.).
  67. ↑ Nikki Finke, ‘Emperor’ Reigns at Golden Globes, Los Angeles Times, 25 stycznia 1988 [dostęp 2023-12-15] (ang.).
  68. ↑ 1988 Film Actor in a Supporting Role | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2023-12-15].
  69. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2023-12-15].
  70. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2023-12-15].
  71. ↑ a b Sean Connery [online], Golden Globes [dostęp 2023-12-15] (ang.).
  72. ↑ Polowanie na Czerwony Październik | Film | 1990. 2021-07-30. [dostęp 2023-12-31].
  73. ↑ 1991 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2023-12-31] (ang.).
  74. ↑ Film in 1991 | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-13].
  75. ↑ The Rock [online], Box Office Mojo [dostęp 2024-01-05].
  76. ↑ 1997 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2024-01-05] (ang.).
  77. ↑ 1997 MTV Movie Awards [English] [online], web.archive.org, 22 listopada 2023 [dostęp 2024-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2023-11-22].
  78. ↑ Entrapment [online], Box Office Mojo [dostęp 2024-01-05].
  79. ↑ [https://web.archive.org/web/20110626174346/http://www.pressacademy.com/satawards/awards2001.shtml INTERNATIONAL PRESS ACADEMY: SATELLITE� Awards] [online], web.archive.org, 26 czerwca 2011 [dostęp 2024-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-26].
  80. ↑ Cecil B. DeMille Award Winners: Every Star Who’s Ever Earned the Golden Globes’ Big Honor [online], Peoplemag [dostęp 2023-12-16] (ang.).
  81. ↑ 1998 Film Fellowship | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2023-12-16].
  82. ↑ a b Stars Shine At Kennedy Center – CBS News [online], cbsnews.com, 5 grudnia 1999 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  83. ↑ BBC News | ENTERTAINMENT | Connery and Wonder honoured [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2024-01-13].
  84. ↑ Lee Digital Content Center, This is every ‘Sexiest Man Alive’ winner since 1985 [online], STLtoday.com, 7 listopada 2023 [dostęp 2023-12-22] (ang.).
  85. ↑ Sexy Celebrity Grandparents [online], cbsnews.com, 20 stycznia 2006 [dostęp 2023-12-08] (ang.).
  86. ↑ Connery 'turning back on movies’ [online], 1 sierpnia 2005 [dostęp 2023-12-08] (ang.).
  87. ↑ Kara Hedash, Harry Potter: Here Are The Actors Who Almost Played Dumbledore [online], ScreenRant, 2020 [dostęp 2023-12-08] (ang.).
  88. ↑ a b c Znienawidził postać James Bonda. Za rolę nie wziął ani grosza [online], tygodnik.interia.pl [dostęp 2023-12-25] (pol.).
  89. ↑ a b Connery confirms From Russia With Love role [online], GameSpot [dostęp 2023-12-24] (ang.).
  90. ↑ a b Michael McCarrick, Sean Connery’s Final James Bond Performance was Actually for a Video Game [online], CBR, 19 września 2021 [dostęp 2023-12-24] (ang.).
  91. ↑ Staff, Hopkins and Dench named best British actors, „The Guardian”, 18 sierpnia 2005, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-01-07] (ang.).
  92. ↑ Ben Dalton2020-10-31T12:56:00+00:00, Sean Connery, the original James Bond, dies aged 90 [online], Screen [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  93. ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Sean Connery nie powróci do kin [online], film.wp.pl, 26 sierpnia 2010 [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  94. ↑ Sean Connery w „Indiana Jones 4" [online], Onet Kultura, 20 czerwca 2002 [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  95. ↑ Connery w „Indiana Jones 4" [online], Filmweb [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  96. ↑ The Associated Press, Connery won’t be back in ‘Indiana Jones 4’ [online], The Hollywood Reporter, 8 czerwca 2007 [dostęp 2023-12-22] (ang.).
  97. ↑ Connery nie zagra w „Indianie IV” [online], film.interia.pl [dostęp 2024-01-02] (pol.).
  98. ↑ Sam Mendes talks Sean Connery ‘Skyfall’ cameo | Cinemas Online NEWS [online], web.archive.org, 11 listopada 2012 [dostęp 2023-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-11].
  99. ↑ Sean Connery wystąpi w „Niezniszczalnych 3"? [online], Onet Kultura, 20 sierpnia 2012 [dostęp 2023-12-25] (pol.).
  100. ↑ Sir Sean makes film comeback as a retired vet – Scotsman.com News [online], web.archive.org, 12 października 2010 [dostęp 2023-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2010-10-12].
  101. ↑ Sean Connery powróci z aktorskiej emerytury już w czerwcu [online], Filmweb, 31 października 2020 [dostęp 2024-01-02] (pol.).
  102. ↑ Sean Connery tells the story of St Andrews | University of St Andrews news [online], news.st-andrews.ac.uk [dostęp 2024-01-01].
  103. ↑ Farewell to Sean Connery, passes away the great actor of 007 and The Name of the Rose [online], finestresullarte.info [dostęp 2023-12-16] (ang.).
  104. ↑ Sean Connery Knighted – CBS News [online], cbsnews.com, 5 lipca 2000 [dostęp 2023-12-11] (ang.).
  105. ↑ A.B.C. News, Sean Connery Knighted in Scotland [online], ABC News [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  106. ↑ Sir Sean Connery angry at media frenzy over Panamanian passport revocation [online], MI6-HQ.COM [dostęp 2023-12-16] (ang.).
  107. ↑ a b Sean Connery awarded an honorary degree [online], Cinema St Andrews, 1 października 2011 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  108. ↑ a b Vanitatis, Sean Connery, doctor ‘honoris causa’ [online], vanitatis.elconfidencial.com, 20 czerwca 2009 [dostęp 2024-01-01] (hiszp.).
  109. ↑ Sean Connery honoured with Edinburgh university doctorate, „The Times of India”, 24 czerwca 2009, ISSN 0971-8257 [dostęp 2024-01-01].
  110. ↑ Sean Connery ma pomnik w Estonii [online], Onet Kultura, 28 stycznia 2011 [dostęp 2024-01-02] (pol.).
  111. ↑ a b Noel Miller, Lord Provost pays tribute to Sir Sean Connery [online], The City of Edinburgh Council [dostęp 2024-01-14] (ang.).
  112. ↑ a b Samantha Leathers, Diane Cilento – From Bond girl to Bond wife [online], Express.co.uk, 6 października 2022 [dostęp 2023-12-26] (ang.).
  113. ↑ Syn Seana Connery’ego gwiazdą kulinarnego show [online], film.interia.pl [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  114. ↑ Sir Sean Connery i Micheline Roquebrune: był kobieciarzem, a kiedy ją poznał, wszystko się zmieniło [online], Viva.pl [dostęp 2023-12-26] (pol.).
  115. ↑ Kevan Christie, Celtic fans give me pelters since I switched loyalty to Rangers, says Sir Sean Connery [online], Daily Record, 25 sierpnia 2008 [dostęp 2023-12-14] (ang.).
  116. ↑ Krzysztof Rawa, Sean Connery: Golfista specjalny Jej Królewskiej Mości [online], Magazyn golfowy Golf&Roll, 3 lutego 2021 [dostęp 2023-12-14] (pol.).
  117. ↑ Kto wspiera szkockie „tak” i gdzie jest Sean Connery? [online], TVN24, 17 września 2014 [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  118. ↑ Gerard Seenan, By Gerard Seenan, Connery goes on the SNP offensive, „The Guardian”, 27 kwietnia 1999, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-12-22] (ang.).
  119. ↑ Connery chce wolnej Szkocji [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-12-22] (pol.).
  120. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2023-12-22].
  121. ↑ Scottish independence: Sir Sean Connery urges Scots to break away from [online], The Independent, 2 marca 2014 [dostęp 2023-12-26] (ang.).
  122. ↑ Szkocja zostaje w Wielkiej Brytanii [online], TVN24 [dostęp 2023-12-26] (pol.).
  123. ↑ Scottish independence referendum – Results – BBC News [online], bbc.com [dostęp 2023-12-26].
  124. ↑ Szkocja zmieni całe Wyspy. Cameron zapowiada rewolucję – Wiadomości – polskieradio24.pl [online], polskieradio24.pl [dostęp 2023-12-26] (pol.).
  125. ↑ Sean Connery: James Bond actor dies aged 90. bbc.com. [dostęp 2020-10-31].
  126. ↑ Sean Connery nie żyje. Miał 90 lat – Polsat News [online], web.archive.org, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-31].
  127. ↑ Ujawniono przyczynę śmierci Seana Connery’ego – Film w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  128. ↑ Sean Connery: Dementia ‘took its toll’ on the late James Bond star [online], 2 listopada 2020 [dostęp 2023-12-25] (ang.).
  129. ↑ Sharareh Drury i inni, Daniel Craig, Pierce Brosnan, Sam Neill, George Lucas and More of Hollywood Pay Tribute to Sean Connery [online], The Hollywood Reporter, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-13] (ang.).
  130. ↑ Bond producers, Sam Neill, and more pay tribute to the late Sean Connery [online], EW.com [dostęp 2023-12-13] (ang.).
  131. ↑ First Minister leads tributes to ‘global legend’ Sean Connery [online], 31 października 2020 [dostęp 2023-12-13] (ang.).
  132. ↑ Sir Sean Connery: tribute from the First Minister [online], gov.scot [dostęp 2023-12-13] (ang.).
  133. ↑ Brent Lang, Daniel Craig Pays Tribute to Sean Connery: ‘One of the True Greats of Cinema’ [online], Variety, 31 października 2020 [dostęp 2023-12-13] (ang.).
  134. ↑ Alasdair Clark: Sir Sean Connery: Widow reveals star’s ‘final wish’ as ashes to be scattered in Scotland. edinburghlive.co.uk, 2020-11-09. [dostęp 2021-06-17]. (ang.).
  135. ↑ Sean Connery’s ashes to be scattered in St Andrews, son reveals [online], The National, 11 marca 2021 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
  136. ↑ 1988 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], oscars.org [dostęp 2024-01-03] (ang.).
  137. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-03].
  138. ↑ 1988 Film Actor in a Supporting Role | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-03].
  139. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-03].
  140. ↑ BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-03].
  141. ↑ 1998 Film Fellowship | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2024-01-03].
  142. ↑ Golden Globes, USA (1966) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  143. ↑ Golden Globes, USA (1969) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  144. ↑ Golden Globes, USA (1972) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  145. ↑ Golden Globes, USA (1988) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  146. ↑ Golden Globes, USA (1990) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  147. ↑ Golden Globes, USA (1996) [online], IMDb [dostęp 2024-01-03].
  148. ↑ Connery honoured at European Film Awards [online], Digital Spy, 4 grudnia 2005 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  149. ↑ Staff, Sean Connery receives AFI lifetime achievement award [online], The Herald-Times [dostęp 2024-01-02] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Słodowski, Andrzej Roman, Gwiazdy światowego kina • Leksykon, Warszawa: Editions Spotkania, 1992, ISBN 83-85195-83-1, OCLC 749509683.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Amerykańskiego Instytutu Filmowego za całokształt twórczości
BAFTA Fellowship
1971–2000
2001–2030
Film Society of Lincoln Center Gala Tribute
Kennedy Center Honors
Lata 70.
1978
1979
Lata 80.
1980
1981
1982
1983
1984
1985
1986
1987
1988
1989
Lata 90.
1990
1991
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
Lata 2000–2009
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Lata 2020–2029
2020
2021
2022
2023
Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora drugoplanowego
1936–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Nagroda im. Cecila B. DeMille’a
1950–1969
1970–1989
1990–2009
2010–2029

Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Nagroda BAFTA dla najlepszego aktora pierwszoplanowego
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Odtwórcy roli Jamesa Bonda

Walther PPK

Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sean_Connery&oldid=75074359”